سرهنگ جودتی دبیر ستاد راهیان نور قرارگاه منطقه جنوب غرب ارتش، در گفت‌وگو با خبرنگار اعزامی دفاع پرس به مناطق عملیاتی جنوب غرب با اشاره به آغاز جنگ تحمیلی اظهار داشت: صدام آمده بود سه روزه خوزستان را و یک هفته‌ای حکومت جمهوری اسلامی ایران را ساقط کند؛ ولی دلاورمردان ارتش جمهوری اسلامی ایران در کنار نیروی مردمی و سپاه 34 روز نیروهای عراقی را پشت دروازه خرمشهر متوقف ساختند و این مقاومت باعث شد صدام از نظر سیاسی زیر سوال برود و مورد انتقاد قرار گیرد که چرا نتوانسته به ادعایش جامه عمل بپوشاند. در واقع صدام دلاوری مردم را در این جنگ محاسبه نکرده بود.
 

دبیر ستاد راهیان نور قرارگاه منطقه جنوب ادامه داد: ما به پاس زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره رزمندگان دلاور در پادگان دژ خرمشهر که در نزدیکی شلمچه و پل نو واقع شده است، نمایشگاهی از ادوات نظامی برپا کردیم؛ تا خیل عظیمی از کاروان‌های راهیان نور از این نمایشگاه بازدید کنند.
 

وی در خصوص انتقال اخبار دلاوری‌های رزمندگان دوران دفاع مقدس به نسل جوان، خاطرنشان ساخت: اگر با زبان خود جوانان صحبت کنیم، بیان آنچه که در دفاع مقدس رخ داده‌است، نیازی به مبالغه ندارد. باید همان چیزی که اتفاق افتاده است را روایت کنیم و از خلوص نیت رزمندگان در شب‌های عملیات بگوییم.
 

سرهنگ جودتی گفت: نباید رزمندگان دفاع مقدس را نزد نسل جوان، آن‌قدر بزرگ جلوه دهیم که نسل جوان تصور کند که آنها دست‌یافتنی نیستند، و در مقابل هم نباید سطح این رزمندگان را آن‌قدر پایین بیاوریم که منجر به انکار رشادت و دلاوری‌های آن‌ها شود. راویان باید واقعیت‌ها را روایت کنند.
 

وی با بیان اینکه وقتی با جوانان از روزهای جنگ صحبت می‌کنیم، حال و هوای جنگ پیدا می‌کنند، بیان کرد: ما در پادگان میشداغ رزم شبانه داریم؛ که جوانان ما جنگ را آنجا از نزدیک لمس می‌کنند؛ با صدای زنجیر تانک آشنا می‌شوند؛ بوی باروت را استشمام می‌کنند، و تازه متوجه می‌شوند شب‌های عملیات رزمندگان چه سختی‌هایی را متحمل می‌شدند.
 

دبیر ستاد راهیان نور قرارگاه جنوب غرب ارتش خاطرنشان کرد: رزمندگان به دنبال هدفی بودند که امام حسین(ع) در «گودال قتلگاه»، حضرت علی(ع) در جنگ «صفین» و حضرت محمد(ص) در جنگ «احد» آن را تعقیب می‌کردند.
 

سرهنگ جودتی در پایان گفت: اگر به زبان خود جوانان و به سبکی که دوست دارند، خاطرات جنگ را برای آن‌ها روایت کنیم در این‌صورت آن‌ها سفیران ولایی خواهند شد و در هر محفل و مجلسی که حضور پیدا می‌کنند آنچه که از جنگ در ذهن‌شان نقش بسته است را بازگو می‌کنند و این می‌تواند بزرگترین سرمایه فرهنگی در مقابل تهاجم فرهنگی که جوانان ما را امروزه مورد هدف قرار داده است، باشد.